< <

<Çarşamba, Haziran 14, 2006/font>

<<

Anne:- (bağırır) Mücteba Mücteba
Mücteba: - Beni mi çağırdın anne?
Anne:- (sinirli ) Yok, babanı…
Mücteba: - Ama anne, biliyorsun babam daha işten dönmedi, hem(sözünü keser)
Anne: - Oğlum, benim senin babanla ne işim olabilir?
Mücteba:- Ne bileyim anne.
Anne: - (Anne çocuğun ellerinin ve yüzünün kir içinde olduğunu fark eder, oğlunu dikkatle süzer.) Dur bakiyim, ne bu halin senin? Gene ne yaptın çabuk söyle.
Mücteba: - Anne, maç yaptık o kadar. Hani saha da biraz çamur olunca… Topu eline alıyorsun, o ellerle terini siliyorsun, bazen düşüyorsun.
Anne:- Sus sus! Yeter artık çıldıracağım. Pissin işte pissin, sana doğru oynamayı bir türlü öğretemedim. Ne olur bir gün de temiz gel şu eve, baş belası.
(çocuk başını yere eğer)
Eğer bir çocuk sürekli eleştirilmişse, kınama ve ayıplamayı öğrenir.

..Devamı | <0yorum < <

<<

<0Yorum var:

<

<< Eve Dön!

<<
<